จะรักเธอไป...........ชั่วนิรัน

จะรักเธอไป...........ชั่วนิรัน

บทนำ

 

งายเส็จซักที.......เฮย ! เหนื่อยเป็นบ้านเลยวันนี้                 

ผมเช็ดร้านเส็จก็เดินกลับบ้าน แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียง อะไรไม่รู้ ฮาๆๆๆๆๆๆๆ   ผมหันหลังไปดู ว่าเสียงอะไรที่แท้ ก็เสียง ทรี เพื่อนผมเอง  

  ตกใจหมดเลยเล่นอะไรของนาย ห๊ะ    

ขวัญอ่อนหรอ ^.^ กลับบ้านด้วยนะ  

แล้วรถนายละไปไหนซะแล้ว

 น้ำมัน มันแพงเลยไม่ได้เอามา ว่าแต่แกเถอะ ไม่ไปหา  น้ำหวานบ้างหรอ  

 กำลังจะไปอยู่นี่ไง

 

 

                --ติ้ ง ต่ อ ง --~~~~~~~~~~

ใครมาคึกๆดื่นๆ อย่างงี้ วะ.  

น้ำหวานลงไปเปิดประตูบ้าน ทั้งๆที่ยังใส่ชุดนอนลายหมี แล้วถือตุ๊กตาหมีที่ ลาเต้ ซื้อให้ เมื่อวันเกิดปีที่แล้ว นอนแล้วหรอจ๊ะ ที่รัก

   ตัวเองมาหาเค้า ซะ ตี 1 นี่นา ก็ต้องนอนแล้วอ่ะดิ 

ก็เค้าพึ่งเลิกงาน น่า บ้านตัวเองอยู่ใกล้ที่ทำงานเค้า เค้าก็เลยมาขอนอน ค้าง ซักคืน ได้ไหมคับ  ^_^  

จ้าๆ   เข้ามา เข้ามา 

น้ำหวานก็เดินไปหยิบที่ผ้าห่ม หมอน มาให้ ลาเต้ 

เตง นอนตรงนี้นะ ถ้าขาดอะไรก็หาเอาเองแล้วกัน  

 ฝันดีนะ   

พอน้ำหวานหันหลังแล้วเดินไป ห้องของตัวแอง ลาเต้ ก็เดินไปกอด ข้างหลังน้ำหวาน แล้วพูดว่า  ฝันดีคับ ผมรักคุณที่สุด แล้ว ลาเต้ ก็ได้ บรรจง จูบที่ หน้าผาก ของน้ำหวาน เบาๆ ลาเต้ยิ้มให้ น้ำหวานแล้ว ก็ส่งน้ำหวานเข้านอน

 

 

            เช้าแล้วหรอเนี่ย  

     น้ำหวานเดินงัว เงีย ลงมาจาห้องของตัวเอง แล้วก็ไม่ เห็น ลาเต้นอนดู จึงเดินไปดู ในครัว แล้วเห็นโน้ต กับอาหารเช้า  

 

 

 

 

 

 

ขอโทษที่ ผม มาปลุก เตง กลางดึกเค้า จึงไถ่โทษด้วย

อาหารเช้า แสนอร่อย ทานให้หมดนะคับ

ผมทำอาหารทั้งหมดจากใจของผมเลย

แล้วเจอกัน ที่มหาลัยนะครับ

รักและห่วงใย   ลาเต้  

 

 

 

รัก ก็ รักเตงที่สุดเหมือนกัน

ฉันเหมือนคนบ้าเลย หอมกระดา ที่ลาเต้เขียนทิ้งไว้ เอาไปเก็บดีกว่า 

 

 

                ณ สถาน ที่ รับน้องใหม่ ประจำ มหาลัย RCO ไม่รู้ ว่าย่อมาจากอะไร แต่ขอให้รู้ไว้ว่าเป็นมหาลัย RCO 555+ 

เฮ้ย....ไอ้เต้ ทำไม คุณมาเช้าจังครับ  

ก็มาปรกติ ไม่ได้เช้าอะไรนิ ครับไอ้ คุณ เอิรท์

แล้วที่รักนายละไม่มาด้วยกันหรอวะ

ยังไม่ตื่นมั่ง ใกล้เวลาเรียนละ 

ลาเต้กับน้ำหวานไม่ได้เรียนคณะเดียวกันแต่ทั้ง สองคน ก็ได้เป็นเพื่อนกันตั่งแต่ เด็ก เลยทีเดียว สมัยเด็กๆเค้าเล่น ด้วยกันบ่อยๆ ลาเต้ ชอบแกล้ง น้ำหวานประจำ แต่เมื่อน้ำหวานตกอยู่ในอันตราย ลาเต้ก็รีบเข้ามาช่วยเสมอ ไม่ว่าตัวเค้าเอง จะไม่สบาย ป่วยหนักขนาดไหน เค้าก็ยังอยู่เคียงข้างน้ำหวานเสมอมา และแล้วเหตุการณ์ ที่ทำให้ทั้งสองคนแยกจากกัน

 

10 ปีที่แล้ว   

                        ณวันที่ 3 เดือน มิถุนายน 

                 เหตุการณ์ ที่ทำให้ ลาเต้เสียใจที่สุดในชีวิต  

    หวาน จะไปแล้วหรอ ไม่ไปไม่ได้หรอ ไง  

ลาเต้ซึ่งเป็นเด็กชาย จับมือเด็กหญิง น้ำหวาน ขึ้นมา  

เต้ เค้า ไปไม่นานหรอกนะ คุณพ่อ คุณแม่บอกฉันว่า ไม่นานฉันก็กลับมาได้แล้ว ฉันไปแปปเดียว แล้วเรามาเล่นกันอีกเหมือนเดิไง

 เด็กชาย อยากจะรั้งไม่ให้เด็กหญิงที่ตนรัก จาก ตน ไป ไกลแต่ก็ทำไม่ได้เค้าจึง เอาสร้อยคอที่คุณยายสอนทำ ให้เด้กหญิงไป เป็นของที่ระลึก

เก็บนี่ไว้นะ หวาน ถ้าหวานเหงาหรือมีอันตราย เราจะอยู่ข้างๆหวานเสมอนะ เราจะอยู่ตรงนี้ เราจะไม่จากหวานไป ไหน เราจะรอหวานอยู่ตรงนี้ สัญญานะว่าจะกลับมา

หวานสัญญา จ๊ะ เต้ หวานจะกลับมาหาเต้ให้เร็วที่สุด 

 เด็กหญิง หยิบผ้าเช็ดหน้าของตนที่ตนทำกับมือให้เด็กชายไป แล้วทั้งสองก็โอบกอดกัน

 ไปได้แล้วจ๊ะลูกหวาน    

-- แม่ของเด็กหญิง จูงมือเด็กหญิงเข้าไปทางที่จะขึ้นเครื่อง พ่อของเด็กหญิงเข้าไป ตบบ่าเด็กบายเบาๆ

  เต้ครับ อากับลูกของอาจะกลับมานะครับ อีกไม่นานหรอกเมื่อ แม่ของอาหายดี อาก็กลับมาแล้วนะครับ เป็นลูกผู้ชายอย่าร้องไห้ให้ผู้หญิงเห็นนะครับ อีกไม่นานหรอก อาก็จะกลับมาแล้ว      

ครับ คุณอา ผมจะรอครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ร้องไห้ครับ  

อาผู้ใจดีขยี่หัวเด็กชาย

ลูกเต้ครับ กลับกันเถอะ ไม่นานหวานก็กลับมานะลูก

 แม่ของเด็กชายกอดลูกตัวเองไว้   แล้วทั้งหมดก็แยกจากกัน เต้ เติบโตมา เป็นผู้ชาย ที่แข็งแกร่งทั้งกายและใจ แล้วยังเฝ้ารอคนที่ตนรักกลับมา ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเมื่อไร ..........

 

9 ปี 11 เดือนกับการรอคอยอันยาวนานก็ได้มาถึง

                จดหมายจากแดนไกล ก็มาถึงที่บ้านของเต้

 

 

 

                ถึงลาเต้ เพื่อนคนเดียวของฉัน และเป็นคนที่ฉันรักที่สุด   กี่ปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกันเลย กี่เดือนแล้วที่เราคิดถึงนายที่สุด นายคงจะสบายดีนะ ฉันนั่ง คอยทุกวัน ทุกวัน ที่ฉันจะไปกลับเมืองไทย แล้วก็นั่งคอยจดหมายของนายทุกวัน   จดหมายนี้คงเป็นฉบับสุดท้ายแล้วที่ฉันจะส่ง   เพราะฉันจะกลับไปเมืองไทยแล้ว แล้วเจอกันนะ เจอกันที่ๆ เรา เล่นกันประจำ แล้วเจอกันนะ ลาเต้ ที่รักของ น้ำหวาน

               

 

รักและห่วงหา   น้ำหวาน

 

และแล้วความสุขของลาเต้ก็ได้มาถึง การรอคอยที่แสนยาวนานก็จบลง ลาเต้ รีบไปที่ๆ น้ำหวานเขียนไว้ เค้ายังจำได้ดี เค้าไม่เคยลืม เค้าไปที่นั่นทุกวัน ทุกวัน แล้ววันที่เค้ารอ คอยก็มาถึง 

                เช้าวันหนึ่ง เค้าถือ ผ้าเช็ดหน้าที่เด็กหญิงให้ไว้ ไปด้วยแล้ว ไปนั่งรอเด็กหญิงที่ รักและห่วงหา ที่ชิงช้าเด็กเล่น   และแล้ว ก็มีสร้อยคอ ลอบลงมาสู่คอของ เค้า เค้ามองไปที่สร้อยคอนั้น แล้วจับมือ คนๆนั้นไว้เค้าลุกขึ้นแล้วโอบกอด คนที่รอ คอยมานาน คิดถึงมากมาย คิดถึงเหลือเกิน การรอคอยของเราก็ได้จบลงแล้ว  น้ำตาของ เธอผู้นั้นไหลเป็นสายน้ำ 

เราก็คิดถึงนายเหมือนกัน อยู่ที่นั้นเราไม่มีนายคอยช่วยเหลือ เราไม่รู้เลยว่าเราจะทำอะไรเราอยากมาหานายเหลือเกิน ทุกๆวันที่อยู่ที่นั่นไม่มีนายความสุขของเราได้หายไป   และแล้วความสุขของเราก็ได้ กลับมาอีกครั้ง    ลาเต้ นั่งคุกเข่าลงกับพื้น แล้วจับมือน้ำหวานขึ้นมา

 เรารักเธอน้ำหวาน เป็นแฟนเรานะ

ลุขขึ้นก่อน เต้ เค้าอายคนอื่น

ไม่ลุกหวานต้องตออบมาก่อนไม่งั้นเราจะนั่งอยู่ไม่ลุขไปไหนเลย

 อืม ตกลง ไม่ปฏิเสท ลุขขึ้นได้เลย อายเค้า

น้ำหวานหน้าแดง แจ๊ด ลาเต้ลุขขึ้น แล้วบรรจงจูบที่ริมฝีปาก น้ำหวานเบาๆ แล้วทั้งสองก็กอดกันแล้วสัญญาว่าจะไม่แยกจากกันไปไหนอีก ทั้งชีวิต